Meteen naar de inhoud

Angst: waarom voel je het en hoe houd je de controle?

Of je nu bang bent om ziek te worden, om geen werk te hebben, om je geliefde(n) te verliezen of de klassieker: enge beestjes, we kennen dit gevoel allemaal. Een beetje angst zo nu en dan is vervelend maar niet onoverkomelijk. Wanneer je echter vaker of langere periodes bang en onrustig bent gaat het je leven op een negatieve manier beïnvloeden. Al helemaal wanneer je bepaalde dingen achterwege gaat laten om je angsten te vermijden. Tijd dus, om eens te bekijken wáárom we eigenlijk bang zijn om te zien wat we er tegen kunnen doen.
Door Zoë Sluysmans en Anne Koreman

Laten we één ding vooropstellen: het gros van de menselijke angsten is compleet logisch. Volgens je onderbewuste dan, want je weet waarschijnlijk zelf ook wel dat dat piepkleine huisspinnetje waar je zo bang voor bent totaal onschadelijk is. Je realiseert je dat je niet bang hoeft te zijn, maar dat neemt het gevoel niet weg. Hoe kan dat?

Bang mens = levend mens

Duizenden jaren geleden, toen de mens nog in groepjes door het woud trok was angst nodig om te overleven. Logisch; als je als holbewoner eens bijna opgevreten wordt door een wolf, kijk je de volgende keer wel uit voor zo’n beest. Je kunt ook ergens bang voor worden omdat je dat is aangeleerd. Als je ouder heel bang is voor een wolf, zul je dat als kind oppikken, zelfs als je niet helemaal begrijpt waarom. De moderne mens heeft nog steeds een stukje holbewonerbrein in zich, waarin de meest ‘basic’ angsten zijn voorgeprogrammeerd. Daarbij hoort ook de angst om niet goed genoeg te zijn. In de oertijd was het superbelangrijk om niet uit je groep gekieperd te worden, anders kon je verhongeren of zelf opgegeten worden. Het zit dus in ons systeem om angst te hebben voor verandering, maar iedereen gaat daar anders mee om.

Baas over je angst

De een probeert controle te grijpen door aan de drank te gaan, of een eetstoornis te ontwikkelen. De ander gaat heel boos reageren op iedereen om hem heen en nog iemand anders sluit zich compleet af van de wereld en wil in z’n eentje in een grot gaan wonen. Welke coping gebruik jij als je bang bent?
Als je angsten dan toch de kop op steken is het goed om te weten dat je hier niet machteloos bent. Ga op zoek naar trucjes om je brein te kalmeren. Voel je die angst opkomen? Hup, naar buiten voor een wandeling (dat doet wonderen). Voel in je lijf waar de angst precies zit en kijk of je dat angstige stemmetje gerust kunt stellen. Tegen je bange ik praten is niet alleen voor mental cases, probeer het maar eens. Blijf ook niet alleen met je angsten rondlopen. Praat er eens met een vertrouwenspersoon over; je zult zien dat dit al een hoop van de spanning wegneemt.
Wat vooral niet werkt, is het wegstoppen en er niet meer naar omkijken. Keihard gaan werken, bijvoorbeeld. Want wie in z’n hoofd zit, hoeft z’n lijf niet te voelen. Doorvoel waarin je wordt geraakt, blijf aanwezig. Je zult zien dat het vanzelf afneemt als je het wat liefdevolle aandacht geeft.

Holbewonerbrein versus 21e eeuw

Het belangrijkste met alle angsten is dus om te erkennen dát je bang bent, en dan te kijken waar de angst vandaan komt. Is het nodig dat je hier bang voor bent? Zo ja: wat heb je nodig om je veilig te voelen? En wees lief tegen jezelf. Als je in de oertijd had geleefd, had je holbewonerbrein je zeker weten in leven gehouden. Je hoeft het er alleen maar vriendelijk aan te herinneren dat wolven niet meer zo’n grote bedreiging zijn in 2020.

Beïnvloeden je angsten je dagelijks functioneren? Misschien kunnen wij je verder helpen: op this pagina vind je meer informatie over onze coachingsessies en ademwerk.  

0 0 stemmen
Artikelbeoordeling
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties

Misschien ook interessant:

Bart: “Ze stierf voor ik kon vertellen hoe fantastisch ze was”

“Kom je nu alsjeblieft?” klonk het voor de tweede keer die ochtend dat zijn moeder belde. “We moeten nu echt afscheid van haar gaan nemen.” Bart K. werd voor het grootste gedeelte opgevoed door zijn oma. Door een depressie gaf hij haar niet de aandacht die ze verdiende, zo zegt hij achteraf. Want ineens was ze er niet meer. Hij deelt met ons zijn rauwe verhaal over de dood en zijn worstelingen. Ik wilde niet gaan. Na het eerste telefoontje was ik rustig opgestaan, een douche genomen en me vervolgens op mijn gemak aangekleed alsof er niet aan

Lees verder

 

0
Laat hier een reactie achter!x
en_GBEnglish