Ik moet er stiekem om lachen als ik weer iemand tegenkom die ineens coach is geworden. Een beetje zelf-mockerij moet kunnen. Blijkbaar is het echt een ding om eerst ‘jezelf te vinden’ nadat je door een moeilijke tijd bent gegaan (lees: moeilijke jeugd, depressie, burnout of een andere verrassing) en vervolgens anderen te vertellen hoe ze het moeten doen. Er is ineens een heel boeket aan zelfbenoemde coaches.
Enfin. Wat zo typisch is aan al die zelfbenoemde coaches is dat ze het ineens nergens anders meer over hebben dan over positief in het leven staan en laten zien hoe fijn het leven is als je wordt gecoacht door iemand zoals, en ja, zijzelf dus. “Kijk mij eens gelukkig op deze foto staan! Wil jij dat ook? Kom dan bij mij op de bank zitten!” Gniffel. En ook dat ze álles aangrijpen om reclame voor zichzelf te maken. In elke Facebookpost en Insta-story moet een subtiele of niet-subtiele verwijzing naar het feit dat je écht therapie nodig hebt, want je leven is belabberd en je bent vanmorgen vergeten te mediteren, udder. Van die mensen die in elke microfoon vertellen hoe hun leven is veranderd omdat hun eigen therapiesessies zo goed werken en die een e-book hebben geschreven ter waarde van €169,- dat je gratis krijgt bij een traject van €999,-. Maar wel alleen als je vandaag reageert. Amerikaansemarketing.nl
Alle gekheid op een stok.
Ik wil mezelf noch mijn collegae belachelijk maken. Er zitten namelijk wel ook echte goeie tussen, die het snappen. Die je spiegels voorhouden waar je nog nooit in hebt gekeken en die aanvoelen wat je eigenlijk écht nodig hebt. Ik ben pro therapie en het delen van wat je op je lever hebt. Alleen al in de praatstoel zitten naast een luisterend oor is helend. En met een psychologie-diploma erbij weet ik ook nog de verhalen te linken aan eventuele trauma’s, gedachten om te denken, emoties te ontfutselen en signalen op te pikken uit DSM-classificaties. Toch, dat is niet wat iemand een goede coach maakt. Net als dat iemand met een goede marketeer niet per se een goede therapeut is. Op mijn 19ewas ik vers afgestudeerd, maar je denkt toch niet dat ik jou destijds van je kindertijdtrauma kon afhelpen? #bambi
Levenservaring helpt, shit meemaken ook. Met veel mensen praten, écht praten, over dingen die ertoe doen. Honderden heb ik geïnterviewd, zo niet duizenden.
Goede zelfbenoemde coaches VS blauwe-maandagskinderen
Hoe herken je een goede coach? Ze komen op je pad als je er niet naar zoekt. Je onderbuikgevoel weet het, als het de goeie is. Maar dat we er allemaal eentje kunnen gebruiken, is evident. Je hoeft niet zwaar depressief te zijn om een praatmaat aan te schaffen. Het zou zoiets gewoons moeten zijn als elk half jaar naar de tandarts. Komt wel, ons maatschappijtje heeft nog wat tijd nodig. Gelukkig heeft het gros van de mensen het al door en gaan we langzaam maar zeker steeds wat meer van onszelf houden. Misschien zijn al die zelfbenoemde coaches zo gek nog niet; in feite zijn we een mensenmassa geworden die elkaar wil helpen groeien in plaats van beroven (lees in opa-stijl; “Vroeger kind,… toen ik nog piraat was…!”).
Dutch 
English