Meteen naar de inhoud

Ode aan het lijf: In sickness and in health

Lief lijf,

Ik beloof plechtig
je lief te hebben
zonder voorwaarden

Ik beloof
in elke keuze die ik maak
te denken aan wat voor jou het beste is

Ik beloof
dat ik je heiligheid zal eren
door geen energieën toe te laten die daar niet horen

Ik beloof
je te koesteren
en alle negatieve gedachten die zullen komen
óm te denken

Ik beloof
dat ik voor je zal zorgen
en als je ziek wordt
dat ik dan niet boos word
maar je zal danken voor je boodschap

Ik beloof
dat ik naar je zal luisteren
je zal respecteren
je liefde zal geven
tijd zal maken om je te voelen

Bedankt lief lijf
dat je me draagt zoals ik ben
met al mijn nukken
dat je me overal naartoe brengt
ondanks alle slechte keuzes jegens jou
dat je overeind blijft
als ik je naar beneden praat
dat je me vergeeft
voor mijn schadelijke gedrag
dat je accepteert dat ik jou nog niet volledig kon accepteren
jij bent verder dan ik
bedankt dat je me daarin ziet
en mij de ruimte geeft om
van je te houden zoals je bent

 

Heb jij (zoals zovelen) moeite met houden van je lijf? Dat is moeilijk, maar niet onoverkomelijk. Kijk eens naar wat een truffelceremonie of HOLY shift voor jou kunnen betekenen.

Of kijk deze persoonlijke vlog van Jenneke, over de periode dat ze met een eetstoornis worstelde en hoe ze weer leerde houden van haar lijf. Over pesten, een laag zelfbeeld, eten, compenseren en schaamte. Op een open podium bij Deel je verhaal. 

0 0 stemmen
Artikelbeoordeling
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties

Misschien ook interessant:

Leven na een herseninfarct: eenzaamheid en groei

Ruim 13 jaar geleden, toen Carmen nog met haar gezin in Zeeland woonde, werd ze getroffen door een herseninfarct. “Wat was dat een schok en wat heb ik me rot gevoeld. Sinds kort heb ik dit rot voelen een naam kunnen geven: eenzaamheid. Ik realiseer me nu ook pas hoe ik mezelf uit die eenzaamheid heb geworsteld.” Carmen moest opnieuw leren praten, spontaan even bellen ging niet meer. “Ik moest constant nadenken over wat ik wilde zeggen. Een tijdlang hoorde ik mezelf voortdurend praten.” Daar werd ze zo gefrustreerd van dat ze een tijdlang zelfs helemaal niets meer

Lees verder

 

nl_NLDutch
0
Laat hier een reactie achter!x